Բայրամովը հայտարարեց, որ, այսպես կոչված, «խաղաղության պայմանագրի» վերջին երկու կետերի շուրջ Հայաստանը իր համաձայնությունը տվել է։
Մի գաղտնիք բացեմ` փաթեթների փոխանակման այս ամբողջ շրջանում գործել է էսպիսի սխեմա` Ադրբեջանը ուղարկել է փաթեթ, Հայաստանի իշխանությունները մի քանի անգամ չեն համաձայնել և հետ են ուղարկել՝ պատասխան առաջարկներով, Ադրբեջանը ուղարկել է կրկին նույնը, ու Փաշինյանը ընդունել է, հետո մյուսը, հետո մյուսը...
Սա, ըստ էության, ոչ թե բանակցված փաստաթուղթ է, այլ՝ Հայաստանին պարտադրված։ Ահա թե ինչու էին Հայաստանի իշխանություններն այնքան ջանադրորեն թաքցնում ժողովրդից մանրամասները։
Այս փաստաթուղթը ոչ թե բանակցված խաղաղության փաստաթուղթ է, այլ՝ պարտադրված կապիտուլյացիոն փաստաթուղթ։
Որպեսզի պատկերացնեք, թե խոսքն ինչի մասին է, տեսեք` Ադրբեջանը իր տարածքում որ երկրից ինչ զինված ուժեր, ինչ զորքեր ուզի, կարող է բերել և տեղակայել սահմանին, իսկ Հայաստանը նման իրավունքից զրկվում է։ Ավելին, եթե վաղը Հայաստանը որոշի Թուրքիայի հետ սահմանի օրինակով անվտանգության պատնեշ ստեղծել, ասենք, ԱՄՆ կամ ԵՄ որևէ երկրի զինվորականների միջոցով, դա Ադրբեջանը դիտարկելու է որպես պատերազմի առիթ։
Ահա սա՛ է կապիտուլյացիան:
Իսկ Փաշինյանը նշանակվում է որպես տեղական «նամեստնիկ»:
Որպեսզի ասվածն առավել տեսանելի լինի, պատկերացրեք` Հայաստանի մասին մենք ավելի շատ թշնամուց ենք տեղեկություններ ստանում, կարծես ՀՀ իշխանությունները ոչ թե ՀՀ, այլ Ադրբեջանի առաջ են միայն հաշվետու։
Արա Պողոսյան